Blik op oneindig

Een week al zowat niet gesport vanwege een liesblessure en als ik pech heb kunnen dat er wel eens twee worden. Moet ik nu gewoon geduld oefenen of toch voorzichtig gaan trainen met één van de meest risicovolle blessures die je kan krijgen in de vechtsport?

M'n krachttraining is sinds januari alweer ontregelt maar blijft verstoord worden door examens in de trainingszaal, schoolwerk en blessures. Iedere keer dat ik nu krachttraining doe heb ik veel meer spierpijn erna dan een half jaar geleden. Moet ik gewoon weer keihard gaan trainen of is het een teken van overtraindheid?

Ik merkte bij MMA dat ik meer een 'lange adem' conditie moet gaan bouwen. moet ik dan nog een stuk krachttraining daarvoor opzij zetten, of ontwikkelt dat zich vanzelf wel met trainen?

Ik ben alweer een hele tijd niet meer naar Judo geweest en eerlijk gezegd kan het me niet zo heel veel schelen. Ik ben het zat om daar alleen maar te komen trainen voor anderen om ze te helpen met hun examen terwijl ze de volgende weer alles weer vergeten zijn. Zal ik wachten met weer gaan tot Manon eindelijk weer terug is? Is die zwarte band Judo mij de ergenis en tijd om al die stomme kata's te leren wel waard?

Ik heb een week vakantie gehad en die zo goed als alleen maar piekerend en nietsdoend doorgebracht. School: het grote dilemma. Ik moet er hard aan gaan trekken om het te gaan halen nog dit jaar, zeker aan de dingen die mij helemaal niet liggen: de 'zachte' kant van fysiotherapie. Is het iets wat ik kan oefenen, is het iets waar ik altijd mee problemen zal hebben of ligt het gewoon aan de onrealistische toetsing?

Ik moet meer tijd aan school besteden, echter sport minderen is geen optie. Sport is waar alles om draait. Een andere klas dan kiezen met 4 jarig traject? Of toch maar gewoon blik op oneindig en gewoon proberen toch maar wat meer orde in de chaos te scheppen? Zou dat genoeg zijn?

Wist ik maar waar de weg heen liep...