Saturday, January 27, 2007

Vervloekte schaafwondjes

Er bestaan pijnlijke blessures en irritante blessures. Je duim kneuzen is pijnlijk, maar niet echt irritant. Schaafwondjes op je voet zijn niet echt pijnlijk, maar wel ONTZETTEND irritant!

Je krijgt ze door langs de mat te schuren met je voeten of lange nagels van onhandige tegenstanders. Meestal bloeden ze dan niet echt, maar ze liggen wel open. En ze blijven open, want je krijgt dus ook geen mooi korstje (afgezien van de sok die eraan blijft plakken). En pleisters zijn troep want daar gaat het alleen maar van ontsteken en die blijven tijdens het trainen toch niet zitten.

En ondertussen schuren en schaven ze constant wéér open... al twee weken lang. Dat worden er weer een aantal typische 'tatami' lidtekens erbij op m'n voeten.

Tuesday, January 16, 2007

"Leen nooit wat aan JW uit, want..."

Dit is JW met in z'n handen DVD's over bodybuilding van Zagar. Een hele gevaarlijke situatie voor JW, want als hij ook maar het kleinste foutje maakt, moet hij dat nog minstens een half jaar aanhoren in de kleedkamer. Gelukkig heeft JW een goed gevoel voor humor.

Zagar houdt van plagen, en hoe meer hij je mag, hoe erger hij wordt. Dus JW, de volgende keer dat hij met je handoek staat te 'flossen', je fiets weer foetsie is, of je ALWEER moet aanhoren over die paar losse pagina's van die tijdschriften die je toen van Zagar geleend had, moet je maar gewoon onthouden dat hij eigenlijk niet zonder je kan (en zoals altijd een gevatte opmerking terugplaatsen)!

En let vooral niet op het leedvermaak van de rest in de kleedkamer.

Monday, January 15, 2007

Depressief dipje

Ik zie mijn weg zowaar als weer een jaar geleden.
Beslissingen, toekomst, heden, constant vermeden.
Alweer een weg gekozen, bewandeld en verdwaald.
Alweer een einde onzichtbaar, een doel gefaald?

Vandaag m'n eerste tentamen gehad en het was een drama...


(de tekening is van Pepijn, en past wel bij m'n stemming)

Sunday, January 14, 2007

Bij zeven een platte val

Vandaag weinig boeiends te melden behalve dat ik eigenlijk hard voor m'n tentamens moet leren. Ik kan me er echter niet echt toe zetten, dus ik denk dat ik maar eens de titel van deze blog probeer uit te leggen.

Iedereen van Jiu-Jitsu bij Albert hoef ik niets te vertellen, maar dat zullen niet de enige bezoekers zijn hier hoop ik. Tijdens de eerste fase van de warming-up worden de leerlingen namelijk altijd afgemat met 'opdrachtjes'.

De leraar roept aan het begin van de warming up meestal een reeks opdrachten af als: "Bij 'ja' schop en rol voorwaarts, bij 'nee' schop en val achterwaarts, bij 'één' lopen we de andere kant op, bij 'twee' de voorganger bij de enkels aantikken, bij 'drie' schop en val zijwaarts, bij 'vier' op handen en voeten" etc.

En dan tussen de rest van de gewone opdrachten in de warming-up in worden dan voortdurend deze dingen geroepen. En het zijn vooral dan geintjes als de volgende voorbeelde waarmee ze zich dan flink mee kunnen vermaken:
  • Aan iemand die er bijna doorheen is vragen: "Gaat het één beetje, ja?" (de helft mist dan of de eerste, de tweede, of zelfs beide opdrachten).
  • Snel achter elkaar roepen: "Twee! Eén! Eén! NEE! Ik riep géén één keer één, ik riep twee keer één" (iedereen de weg kwijt).
  • Zachtjes een opdracht zeggen in de buurt van een paar leerlingen en dan afvragen af de rest soms te moe is of gewoon niet op te lopen letten.
  • Tussen de opdrachten door, iets roepen wat nog gegeven is, zoals soms 'Ja!' en dan kijken maar welke 'eigen interpretatie' sommigen daaraan geven (hoop die daar in trappen).
  • 'Eén!' roepen maar tegelijkertijd zelf 'ja' uitvoeren om te kijken hoeveel leerlingen erin stinken.
En dit wordt dan altijd ondersteund door uitspraken als "Oooh, want gaat dat langzaam! (Albert) en "Ik vraag maar 5% inzet!" (Zagar).

De opdrachtjes zijn wel tamelijk standaard, maar omdat het per leraar en per keer toch vaak net ietsje verschilt moet je altijd goed blijven opletten. Er is echter 1 opdracht die eigenlijk bijna altijd wel hetzelfde is en van veel mensen hun 'favoriet' is (ok, misschien niet zo heel veel mensen dan, maar van mij wel).

"Bij zeven een platte val, gezicht naar midden van de mat!"

Het idee is hetzelfde, maar ik moet wel zeggen dat als je de 'platte val' exact zo uitvoert als op dat plaatje, je het risico loopt dat je bandkleur ook maar even geroepen wordt, omdat je de kantjes eraf 'valt'. Hij moet namelijk gesprongen worden met de voeten van de grond. En daarbij is het ook wel handig dat je naar opzij kijkt als je geen platte neus wilt riskeren.

Je kunt je wel voorstellen, dat als er dus vaak genoeg 'zeven' geroepen wordt (en we hebben soms van die dagen) iedereen blauwe onderarmen heeft. Tegen mensen die daarover klagen wordt altijd gezegd dat je dit er gewoon bij hoort. Als iemand achter je op straat plotseling 'Zeven!' roept moet je eigenlijk als een automatische reactie één platte val maakt op de stenen!

"En waarom loopt nu niemand de andere kant op?! Ik zei 'één'!"

Wednesday, January 10, 2007

Klote computers

Voor iemand die elektrotechniek gestudeerd heeft heb ik verdraaid weinig plezier in het repareren van computers. Grappig wat een half jaar uitgebuit worden op je stage met je motivatie kan doen.

Helaas ben je altijd de pineut of je het nu leuk vind of niet. Iedereen schijnt in z'n hoofd te hebben dat je alles wel kan repareren waar eens stekker aan zit en heeft nog nooit gehoord van elektrische schema's, meetapparatuur of vervangende onderdelen.

Ik heb gelukkig iedereen het idee weten aan te praten dat ik de meest incompetente elektromonteur ben die ooit z'n diploma heeft weten te halen dus hoef ik alleen nog maar m'n klusvaardigheden af te stoffen als m'n moeder weer eens mijn hulp heeft beloofd aan iemand anders of als ik zelf iets heb. Zoals nu:

Ik had destijds een hele mooie, goed geassembleerde computer: weken van onderdelen uitkiezen en sleutelen, maar en ik zou nu echt amper meer weten waarvoor. Ok de twee beeldschermen zijn nog altijd een zegen, maar waarom ik ook alweer een modcase wilde destijds...

Maar m'n broertje heeft weer een nieuwe computer, een paar harde schijven werden niet meer gebruikt en ik had te weinig ruimte op m'n harde schijven, maar nog genoeg ruimte in m'n kast.

Nu nog mezelf motiveren dat ik ook daadwerkelijk iets ga doen en dan nog die zooi daadwerkelijk aan de praat krijgen. Beiden lastiger dan aanvankelijk gedacht. Gelukkig ben ik van de 'internet'-generatie en een leven zonder computer en internet voelt alsof je een zintuig kwijt bent en als je computer bijna niet meer loopt wegens gebrek aan schijfruimte, dan duurt het niet lang of het is gefixt.

Wel grappig detail is dat die vijf harde schijven samen netzoveel schijfruimte hebben als de externe harde schijf die ik gekocht heb voor een vijde van hun gezamelijke prijs.

Sterke buik maar zwakke maag

Ik heb zat buikspieren, maar daarachter is het minder goed in orde. Oprispingen, buikpijn: ik slik soms maagtabletten als snoepjes, hopend dat het ook maar een beetje verschil uitmaakt.

In de ochtend geen hap door je keel krijgen en 's avonds bijna iedereen onder tafel eten. De hele dag door snacken, en bij krachttraining nog merken dat je te weinig koolhydraten binnen hebt. Te vroeg voor het sporten eten en krijg ik honger, te laat en ik word misselijk.

Ik kan vreten wat ik wil en jojo toch al jaren onveranderlijk tussen de 72 en 76kg. Iemand zonder maagproblemen die met me wil ruilen?

Monday, January 08, 2007

Eindelijk weer les van Albert!

De vakantie is over! Geen goede smoezen meer om het verbranden van dat oliebollenvet verder uit te stellen. Nu moet ik zelf bekennen dat ik ook niet zoveel getraind heb als ik aanvankelijk gepland had. Door verplichtingen, liefdesperikelen, gebrek aan trainingspartners en misschien ook wel wat luiheid ben ik in twee weken maar 6 keer naar vrij trainen geweest en 2 keer naar krachttrainen.

Een persoonlijk dieptepunt!

Hulde voor Preshant, Tim en JW die nog het meest aanwezig waren bij vrij trainen. De grote afwezige was Zagar die volgens ingewijden 'een beetje ziekjes was' (wat hem niet weerhoudt om te blijven krachttrainen maar dan met hooguit een paar kilootjes minder).

Maar het voelde erg goed om weer eens ouderwets afgebeuld te worden door Albert. Hij gaat vaak veel verder dan gewoon 'warm worden'. Het duurt even tot je eraan gewend bent, maar daarna wil je ook niet meer anders.

Leren verdedigen is niet alleen techniek, het is ook fysiek: iets dat veel scholen achterwege laten.

Iedereen op Jiu-Jitsu herkent en vreest deze blik. Deze blik die heel soms zwijgende goedkeuring kan betekenen, maar meestal gevolgd door "Ja... let op, dit doe jij, ik overdrijf hoor..."

Waarna hij eerst even voordoet hoe het NIET moet ("Ik overdrijf hoor!"), gevolgd hoe het WEL moet. Meestal laat dit al het slachtoffer als een gek afkloppend, naar adem happend of in de kreukels op de mat achter. Bij de hogere banden echter, wordt dit vaak nog even opgevolgd door een onnavolgbare reeks van voorbeelden en variaties, elk nog gruwelijker dan de voorgaande (en "ja maar..." is GEEN slimme opmerking!).

"Daar wordt je hard van" maar ook heel erg nederig wanneer je je bedenkt dat hij het dan nog zachtjes doet ook. Albert is massa, kracht, snelheid en technische perfectie zoals maar weinigen ooit halen en iedereen kan alleen maar bewonderend toekijken en hopen ooit half zo goed te worden.

Sunday, January 07, 2007

Na 9 maanden krachttraining

Met mijn 173cm en 74kg ben ik maar klein mannetje. Er zijn zat mensen met wie ik train die mij puur op kracht en gewicht onder de mat plakken. Als je te weinig kracht, massa en uithoudingsvermogen hebt, zal zelfs technische perfectie niet voorkomen dat je het onderspit delft.

Na 3 jaar intensief Jiu-Jitsu was ik al redelijk afgetraind, maar het blijft toch altijd behelpen als je alleen met je eigen lichaamsgewicht kan trainen. Dus toen ik de kans kreeg om echt krachttraing te doen op m'n werk en nu op school, greep ik deze ook met beide handen aan en kneep ik zo hard als ik kon.

En dit is dus het resultaat na 9 maanden krachttraining. De poses zijn niet geheel identiek maar de verschillen zijn duidelijk genoeg. Pull-ups, rows en deadlifts hebben duidelijk de symmetrie verbeterd en de achterstand die m'n rug had op de rest gelijkgetrokken.

Voor de leken: Ik train voor de kracht en blessureongevoeligeheid. Dat betekent geen bodybuilding of fitness waar je je spieren traint voor het uiterlijk, maar krachtraining waar je dus meer je doelmatige 'bewegingen' traint.

Maar ik heb nog een lange, en vooral zware weg te gaan: m'n grote voorbeeld Zagar, trekt met z'n 25 jaar krachttraining praktisch iedereen door de mat en die is maar een paar kilo zwaarder dan ik.

Saturday, January 06, 2007

Gevecht tussen natuur en de mens

Ik ga hier niet helemaal uitwijden over de strijd tussen de natuur en de mens. Dat is misschien voor een andere keer, want ik weet nu al wat een oneindig stuk tekst dat zou gaan worden.

Deze foto was echter te mooi om te negeren. Mens plant struik, mens plaatst hek, struik groeit door hek, struik vernielt hek, mens kapt struik.

En als je goed kijkt zie je dat de vogels schijt hebben aan beiden.

Thursday, January 04, 2007

Mijn liefdevolle herinneringen aan Kerst

Lina

Twee vreemden die op Kerstnacht samen een kerstdiner nuttigen van een gebraden kip met patat en Franse mayonaise. Tot diep in de nacht gepassioneerde discussies terwijl de onderlinge aantrekkingskracht groeide.

Helaas... ik wist al vanaf het begin dat je een vogeltje was dat alleen even nieuwsgierig neerstreek. Ik had alleen gehoopt dat je niet zo snel weer zou wegvliegen en om mij weer achter te laten.

Wednesday, January 03, 2007

Gevonden voorwerpen

Iedereen is altijd nieuwsgierig wat er bij de gevonden voorwerpen ligt. Toen ik nog bij het zwembad werkte was een leuk tijdsverdrijf het uitmesten van het 'troephok'. Je verbaast je altijd weer hoe mensen sommige dingen kwijt kunnen raken.

Zoals ook bij ons op de sportschool tussen alle eenzame sokken en vergeten ondergoed: deze schoenen.

Deze schoenen, die volgens mij nu al maanden bij de gevonden voorwerpen liggen.

Deze schoenen, waarover ik al verscheidene mensen gehoord heb: "als die er nog lang liggen neem ik ze zelf wel mee!".

Deze schoenen, die niet echt mooi zijn, maar nu wel mooi van mij!

En als de vorige eigenaar ze terug wil, mag hij met mij er een potje om knokken (het is niemand van Jiu-Jitsu, dus dat win ik waarschijnlijk wel).