Vakantie schoonmaak

Vandaag de laatste les voor de kerstvakantie en ik HAAT vakanties. Lekker vrij en alles, maar iedereen schijnt te denken dat je dan automatisch ook vrij moet nemen van je hobbies en dat betekent dus geen trainen!

Nu is een gesloten deur voor mij geen probleem, want ik ben mooi in het bezit van een sleutel. Dus zolang ik maar een slachtoffer kan vinden en een geschikte tijd, haal ik m'n wekelijkse uurtjes wel. Alleen waarom is altijd iedereen op vakantie, feest vieren bij familie in lutjebroek of gewoon ineens retelui?!

Tot overmaat van ramp begint m'n steun en toeverlaat voor vrij trainen de laatste tijd ook tekenen van oververmoeidheid te vertonen. Zagar: de onverwoestbare spijker met drie banen, dagelijkse krachttraining, Jiu-Jitsu en een tijdrovende familie belt steeds vaker af. Wie had dat gedacht?

Gelukkig voor als ik helemaal niemand kan vinden hebben mijn ouders me tenminste nog een broertje geschonken. Pepijn is zo blij met z'n fanatieke grotere broer... NOT!

Maar het was vandaag dus ook schoonmaakdag op de sportschool.

Het is nu zo'n half jaar geleden dat Serdal en ik alle matten in de sportschool eruit trokken en de hele boel hebben schoongemaakt. Worpen als de 'mattenklopper' worden iets te realistisch als de stofpluizen uit de naden tussen de matten vliegen. We hadden samen besloten hier iets aan te doen en dachten dat wel in 1 of 2 uurtjes gedaan te hebben.

Ik vraag serieus af of er toen in de laatste 10 jaar ooit onder de matten schoongemaakt was. Het stof zat echt muurvast aan de onderkant van de matten en we zogen er hele 'Freggels' op (Richard, bedankt voor deze benaming, ik zal nooit meer op dezelfde manier meer naar stof kijken).

ZES UUR LATER hadden we een schone mat, een vuilniszak helemaal vol met samengeperste Freggels, een gebroken trekker van het schoonkrabben van de matten en een stofstuiger met een brandluchtje (we zijn op een gegeven moment maar zonder zak gaan zuigen).

Maar dat was toen...

Nu was er door Albert en met name Reinier weldegelijk voor versterkingen gezorgd. Met z'n tienen, inclusief twee leraren, een baby en een moeder, waren we in precies 55 minuten klaar. Ergens van binnen stak dat wel een beetje. Om m'n eer te redden kan ik zeggen dat Serdal en ik de vorige keer het ergste al hadden gedaan en er was deze keer ook weinig echt van de matten te krabben aan stof.

Maar aan de andere kant: als Albert toekijkt zal niemand het wagen om te niksen, maar neemt hij het voortouw, dan vliegt men pas echt!